วันพุธที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

คู่ทุกข์คู่ยาก


คู่ทุกข์คู่ยาก

สมชาย โดนรถชนอาการสาหัส แต่โชคดีที่ สมศรี เมียสาวไม่เป็นอะไร ระหว่างการนำส่งโรงพยาบาล สมชายอยู่ในอ้อมแขนของ สมศรีเมียรัก

สมชาย:   “สมศรี ผม กำ ลัง จะ ตาย
สมศรี:     “ไม่ค่ะสมชาย คุณต้องไม่เป็นไรนะคะ” ทั้งคู่ ฟูมฟายเหมือนหนัง ละครทั่วๆ ไป
สมชาย:   “เมื่อสองปีก่อน ธุรกิจผมพังพินาศ ผมก็มีคุณอยู่ใกล้ๆอย่างนี้”
สมศรี:     “ก็ฉันเป็นเมียคุณนี่คะ”
สมชาย:   “เมื่อปีที่แล้วศาลฟ้องผมให้ล้มละลาย ก็มีคุณอยู่ไม่ห่าง”
สมศรี:     “โธ่ สมชายอย่าพูดแบบนั้นสิคะที่รัก”
สมชาย:   “ปลายปีที่แล้ว จำได้ไหมผมโดนยิงเกือบตาย
ก็มีคุณอยู่ใกล้ๆ อีก”
สมศรี:     “อย่าพูดเลยค่ะ ยังไงสมศรีก็จะไม่ทิ้งคุณหรอกนะคะ สมชาย”

ทันใดนั้น สมชายก็สำลักเลือดที่ไหลออกทางปาก และเขาก็รู้ตัวว่าเขากำลังจะตาย

สมชาย:   “สมศรี เข้ามาใกล้ๆผมหน่อย ผมอยากจะบอกอะไรคุณสักอย่างก่อนที่ผมจะตายไป”
สมศรีเอียงหูเข้าไปใกล้ เพื่อให้แมนสั่งเสียเป็นครั้งสุดท้าย

สมชาย:   “จำไว้นะอีศรีมึงน่ะมันตัวซวยคร๊อก!

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น