วันพุธที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

เบอร์อะไรต้องใส่ให้ถูก

เบอร์อะไรต้องใส่ให้ถูก

คุณเคยปวดหัวไหม  ‘โจมีโรคประจำตัวคือปวด หัวเป็นประจำ แต่ว่าไม่เคยไปหาหมอเลย เนื่องจากเขาคิดว่า เป็นเพียงแค่การ ปวดหัวจากการเรียนหนังสืออย่างหนัก เท่านั้นปล่อยไว้ เดี๋ยวก็หาย
10 ปีผ่านไป.. อาการปวดหัวก็ไม่เคยหายไป  แม้ว่าบัดนี้เขาได้ก้าวเข้าสู่วัยกลางคนแล้วก็ตาม  เขาก็ไม่คิดจะไปหาหมอ เนื่องจาก โจคิดว่าเป็นเพียงเพราะ เครียดจากการทำงาน
อีก 10 ปีต่อมา.. อาการปวดหัวก็ไม่เคยหาย มีแต่ทวีความรุนแรงมากขึ้น เขาจึงตัดสินใจว่าจะต้องไปหาหมอเสียที และหลังจากที่หมอทำการตรวจเรียบร้อย หมอจึงได้พูดขึ้นว่า
“ผมมีทั้งข่าวดี และ ข่าวร้ายครับ ข่าวดีก็คือ ผมสามารถรักษาอาการของคุณให้งหายขาดได้”
“และข่าวร้ายหล่ะครับหมอ” โจถามขึ้นอย่างร้อนรน
“ข่าวร้ายก็คือว่า ผมต้องทำการตัดไข่คุณทิ้งครับ” หมอตอบ ทำเอา โจเหมือนตกอยู่ในภวังค์
“คืองี้ครับ  หมอรีบอธิบายก่อน
“อาการของคุณ ถือว่าเป็นเคสที่หาได้ยากมากๆ เรียกว่า 1 ใน 100 ล้าน ก็ว่าได้ ไข่ทั้ง 2 ข้างของคุณนั้น ไปดันลำไส้ให้ไปกดทับเส้นปลายประสาทล่างสุดของกระดูกสันหลัง   การกดทับนี้เอง ที่ทำให้คุณต้องทรมารกับการปวดหัวอย่างรุนแรงตลอด 20 ปีที่ผ่านมา
“และทางเดียวที่หมอจะรักษาได้ ก็คือ การตัดไข่ครับ” หมอสรุปสั้นๆ แต่นั่นก็ได้ทำร้ายจิตใจของ โจ ยิ่งนัก
หมอได้ให้โอกาสเขาตัดสินใจ  อย่างไรก็ตามเขารู้สึกหดหู่ยิ่งนัก  เขาสู้อุตส่าห์มานะเรียน เพื่อให้ได้ทำงานดีๆ ไม่เคยไปเที่ยวเหลวไหล เธค-ผับไม่รู้จัก     สาวๆก็ไม่เคยสน และเมื่อได้งานแล้ว เขาก็ได้ทุ่มเทอย่างหนัก เพื่อให้ก้าวหน้า และมีเงินเยอะๆ
จนมาวันนี้เขาได้ทุกอย่างที่ต้องการ และเขาคิดว่าถ้าได้สิ่งเหล่านี้แล้ว ผู้หญิงมากมายก็จะเข้ามาหาอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ทุกสิ่งที่วาดฝันก็พังทลายจากอาการปวดหัวของโจเอง เขาได้นอนคิดอยู่หลายคืน ถึงแม้จะเศร้าเพียงใด แต่เขาก็ไม่อยากทรมารเหมือนดั่งตกนรกอีกต่อไป
เขา ไม่กล้าปรึกษาใคร เนื่องจากคิดว่าเป็นเรื่องน่าอาย ดังนั้น..วันรุ่งขึ้นเขาจึงไปโรงพยาบาลเพื่อผ่าตัดทันที หลังจากออกจาก ร.พ ด้วยอาการสมองปลอดโปร่งครั้งแรกในรอบ 20 ปีแต่เขาก็รู้สึกเหมือน ขาดบางอย่างที่สำคัญไปในชีวิต เหมือนกลายเป็นอีกคนหนึ่ง แต่เขาก็เข้มแข็งพอ และตัดสินใจที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ 
เขาจึงเดินเข้า ร้านตัดสูทที่แพงที่สุดในนิวยอร์ค เพื่อเป็นการปลอบใจ และเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ โจได้กล่าวกับชายแก่เจ้าของร้านหลังจากที่เดินเข้ามาต้อนรับ
“เอ่อ ผมจะตัดสูทครับ” โจกล่าว..
“ได้ครับ อืมม ขนาด 44” เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด โจหัวเราะ “ถูกแล้ว.. รู้ได้งัยเนี่ย”
“เปิดร้านมา 60 ปี น่ะครับ” โจลองสูท ซึ่งใส่ได้สวย และขนาดพอดี
“ไม่สนใจจะลองเสื้อเชิ้ทมั่งเหรอครับ” เจ้าของร้านถาม “ก็ดีครับ” โจตอบ
“อืมม แขน 34 คอ 16 นิ้วครึ่ง” เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด โจ เริ่มชักสงสัย “ถูกแล้วรู้ได้งัยเนี่ย”
“เปิดร้านมา 60 ปี น่ะครับ” เจ้าของร้านตอบ โจลองเสื้อ ซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี
“รองเท้าสักคู่ดีไหมครับ” เจ้าของร้านถาม “ก็ดีครับ” โจตอบ
“อืมม 9 นิ้วครึ่ง” เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัดเช่นนั้น โจรู้สึกแปลกใจมาก “ถูกแล้ว.. รู้ได้งัยเนี่ย”
“เปิดร้านมา60 ปี น่ะครับ” เจ้าของร้านตอบทันควัน โจใส่รองเท้า ซึ่งใส่ได้สวย และขนาดพอดี ขณะที่เขาลองเดินไปทั่วร้าน เจ้าของร้านจึงถามว่า…..
“ลองกางเกงในตัวใหม่สักหน่อยมั้ยครับ” เจ้าของร้านถามต่อโจ ชะงัก และหยุดคิดสักครู่ “ก็ดีครับ”
“อืมม ขนาด 36 พอดี” คราวนี้โจหัวเราะก้าก
“ฮ่าเสร็จผมหล่ะ คราวนี้ คุณผิดครับ ผมใส่เบอร์ 34 ตั้งแต่อายุ 18 แล้ว”
ชายแก่ส่ายหน้า พร้อมกับพูดขึ้นว่า
“โอ้ย อย่างคุณ 34 ไม่ได้หรอก… ทรมานตายห่าเพราะมันจะไปรั้งไข่คุณ  ไปกดลำไส้  และทำให้ไปกดทับเส้นประสาทล่างสุดของกระดูกสันหลังอีกที คุณไม่เคยปวดหัวมั่งเลยเหรอ?”
...................................................

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น